Jednak, aby przelew wierzytelności mógł dojść do skutku konieczne jest zawarcie stosownej umowy. W tym kontekście należy pamiętać o warunkach, jakie musi spełniać taki kontrakt. Kodeks cywilny jasno stanowi, że jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również pismem stwierdzony. Wiadomo, że umowę można zawrzeć także ustnie. Wówczas nie ma przeszkód, aby wynikającą z niej wierzytelność sprzedać także w takiej formie. Jeżeli jednak pierwotny kontrakt zawarto w jakiejkolwiek formie poświadczonej dokumentem, dokument musi pojawić się także przy cesji. W przeciwnym razie umowa przelewu wierzytelności może okazać się nieskuteczna.
Jednak właściwie zawsze do cesji wierzytelności dochodzi w sposób stwierdzony pisemnie. Pozwala to cedentowi, cesjonariuszowi oraz osobom trzecim uniknąć niepotrzebnych nieporozumień i trudności, zwłaszcza dowodowych. W końcu najłatwiej wykazać, że doszło do przelania wierzytelności przedstawiając stosowny dokument. Chociażby z tych względów umowa cesji wierzytelności zawsze powinna przyjąć postać pisemną. Stąd warto zadbać o prawidłowe wypełnienie wszelkich formalności.
Dobrym sposobem na uniknięcie ewentualnych trudności i nieporozumień jest powiadomienie dłużnika o cesji. Wówczas zyskuje on konieczne informacje dotyczące nowego podmiotu, który zajmuje miejsce dotychczasowego wierzyciela – a tym samym zyskuje wszelkie z przysługujących mu praw, przede wszystkim w zakresie żądania uregulowania należności. Dzięki temu dłużnik nie jest zaskoczony faktem, że ktoś inny zwraca się do niego z roszczeniami. Poza tym, gdyby dłużnik miał zamiar zakwestionować skuteczność cesji, może to uczynić od razu – co z kolei znacznie ułatwia funkcjonowanie nabywcy wierzytelności.